2 Ocak 2015 saat 05:00 suları uyandım acı acı çalan telefon sesiyle. Antalya’dan 07.00 uçağı ile İstanbul, sonrası Bolu yolculuğu. 11’de ise Bolu-Mengen Pazar köydeki evimiz de idim. Karlı bir kış günü. Her taraf bembeyaz giysilerini giymiş. Pırıl pırıl bir güneş gökyüzünde. Çam ormanlarıyla kaplı her yer. Küçücük köy meydanında pek çok kişi (çoğu dışarıdan gelmiş) sevgili babam Cezmi Bilgin’i uğurluyor son yolculuğuna. Cumhuriyet Çınarı, mütevazi öğretmenim benim. Ruhun şad olsun. Cuma sabahı ve mevlit kandili günü. Durmadan yağan kar ara verdi senin için.
Ve güneş senin için doğdu toprağa koyulana dek. Bu güç koşullarda bizi yalnız bırakmayan tüm dostlara teşekkürler, kucak dolusu. Sen yine her zamanki inceliğinle yılbaşının geçmesini bekledin bizi üzmemek için. Yine kendi gününü kendin seçtin.