Bolu’nun bir dağ köyünde “Merhaba” dedim yaşama. İdare lambasının aydınlattığı köylerde, odun sobasının ısıttığı evlerde geçti çocukluğum.
Köy enstitüsü mezunu öğretmen babamın ve okuma yazmayı babamdan öğrenen annemin anlattıkları idi yaşamımın ilk renkleri…
Ben öğretmenim, soran gözlere ufku gösteren.
Ben iş kadınıyım, kocası ile omuz omuza hayatın her alanında var olabilen.
Ben Atatürk kadınıyım .Onun açtığı yolda gururla ilerleyen, engelleri gülümseyerek iten.
Bir gün Edirne’de, Çanakkale’de olurum. Bir gün Ağrı’da, Kars’ta,
Bir gün Siirt’te olurum, bir gün Erzurum , Gaziantep, Urfa’da.
Gün gelir Ayşe, Fatma bacıyı, Mehmet ağayı ağırlarım. Gün gelir Semahat Arsel’i, Rahmi Koç’u.
Gün gelir Erdoğan’ı, Putin’i, Merkel’i, Obama’yı.
Gücümün sınırlarını aştıkça görürüm daha gidilecek çok yol olduğunu,
Daha çok sevdikçe görürüm sevginin sonsuzluğunu.
Daha çok öğrendikçe öğrenirim yalnız başıma ne kadar hiç olduğumu.

Ben sizlerle varım…